
We verlaten Vientiane na een dagje sightseeing en een mooie zonsondergang. Een locale bus brengt ons verder naar het zuiden, naar het plaatsje Thakek. In het ‘guesthouse’ waar we overnachten is er ’s avonds een kampvuur. Erg gezellig en erg handig want alle gasten maken een praatje met elkaar. En op die manier kom je nog eens wat te weten 🙂
We zijn namelijk erg benieuwd wat ‘the loop’ is. In het gastenboek hebben we hier hele verhalen over gelezen. Het moet geweldig zijn… maar wij hebben geen idee! Waarschijnlijk is ’t een soort excursie die je op eigen gelegenheid doet. Hoogtepunt is een grot waar een, 7 km lange, rivier doorheen stroomt. Deze grot staat ook beschreven in onze reisgids. Alleen is de route er naartoe in ons reisboekje nogal summier weergegeven.
‘The loop’ blijkt de routebeschrijving uit de Lonely Planet. Hiervoor huur je een motorbike. Maar het volgen van deze route duurt drie dagen… Wij willen eigenlijk gewoon een leuk uitstapje maken op ‘oudjaarsdag’.
Een mede reizigster weet echter te vertellen dat de grot, 150 km van Thakek midden in het Karstgebergte, ook met het openbaar vervoer te bereiken is. En ze weet op welk busstation we ons de volgende morgen moeten melden. Dat is nog eens handig bij een lekker warm vuurtje met een koud drankje 🙂

Daar kunnen we wel een dagtochtje aan wagen vindt Jeroen… Miriam is wat wantrouwig en pakt voor de zekerheid toch ook maar een ‘daypack’ in.

’s Ochtends staan we met onze daypack (schone onderbroek, tandenborstel, warme trui, muskietennet ) op het busstation. Nog net op tijd om een laatste zitplaatsje te veroveren in de Songteaw. We zitten tussen 10 nieuwe generatoren, vele zakken rijst, meloenen, dozen met onbekende inhoud en vele Laotianen. Deze keer zijn wij de enige toeristen. Het begrip ‘vol’ kent men hier niet. Alles en iedereen mag mee. Stapelen!
Drie en half uur later staan we op een stoffige kruising. Hier moeten we de volgende Songteaw naar ‘de grot’ nemen. Maar het kruispunt lijkt uitgestorven. Eerst maar even iets te drinken zoeken? We worden echter gewenkt door een man die wil weten waar we heengaan. De grot met rivier? Die Songteaw rijdt net langzaam weg…
Gelukkig mogen we nog mee. Maar ook deze Songteaw is al afgeladen vol met kippen, vissen, zakken rijst, dozen, heel veel Laotianen en nog zeven toeristen. Wederom flink ‘met de billen bij elkaar‘ 😉 We horen van onze mede reizigers dat zij al 2 uur wachten op vertrek. Dit is namelijk de enige Songteaw die vanaf dit punt naar de grot rijdt. En er rijdt maar 1 Songteaw per dag. Wat een geluk!

Na een stoffige rit met veel stops, waar locals, kippen, rijst en dozen langzaam weer verdwijnen, bereiken we de grot. Daar staan de gidsen enthousiast te zwaaien… KLANDIEZIE!!!
Maar liefst negen personen, wat een feest. We worden in drie groepen verdeeld en lopen over de oever naar de ingang van de grot. Onder ons zijn de gidsen met hun kleine houten bootjes in de weer. Die moeten ze eerst nog even tegen een watervalletje omhoog werken…

De grot is ‘groots’. We lopen binnenin verder over de oever en mogen uiteindelijk instappen in een klein wiebelig bootje. Dan volgt een mooie en spannende vaart over de rivier. Het gaat langzaam en we slingeren van ruime hoge kamers naar nauwere wat lagere kamers. Alleen de lampen van de gidsen en zaklampen van de toeristen verlichten. Het is afwisselend sprookjesachtig en spookachtig. PRACHTIG!
Soms moeten we uitstappen. Het water is te ondiep en er moet ‘gekluund’ worden. Jeroen krijgt de flip flops van zijn kapitein aangereikt. Miriam (in een ander bootje) heeft dit gelukje niet. Tju toch! Ze besluit daarom maar met haar outdoorschoenen in het water te stappen…
Na anderhalf uur is er ineens een vleug frisse lucht. Als we de hoek omvaren zien we het licht naar binnen spetteren. We zijn aan de andere kant van de grot.

Daar is ook de lunchpauze. Alleen is er geen lunch… Het ‘winkeltje’ verkoopt (lauw) ‘bier Lao’, cola, vieze visjes op een stokje en oude taaie koekjes. Lachend worden de koekjes gekocht en gedeeld. Smaakt best als je trek hebt. Altijd nog beter dan de sticky rice met vissmurrie die de gids Miriam aanbiedt. Wel heel lief dat deze meneer zijn lunch wil laten proeven…
Na een halfuurtje lunch begint de terugtocht. En om 17:00 uur is het donkere avontuur voorbij. Maar hoe komen we nu terug in Thakek? Het begint nu ook buiten al te ‘schemeren’… Daarbij is het ondertussen ‘waterkoud’. Zeker als je natte schoenen aanhebt 😉 Vier andere reizigers besluit tot een ‘homestay’. Zij eten en slapen bij de locals in het bamboe dorpje.
Maar dit is toch een beetje teveel avontuur voor ons. Zeker omdat een en ander geregeld wordt door een stoffig, niet al te fris, mannetje met 1 oog. Maarja, een Songteaw terug naar onze stad is er niet. En de dorpsoudste weigert ons met zijn tuk-tuk weg te brengen naar een guesthouse wat we 10 km verderop hebben gezien. Hij ziet zijn slaap-klandizie namelijk liever niet verdwijnen. Of we moeten hem $10,00 betalen. Hij probeert ons echt voor het blok te zetten…
Maar ook Lie (moeder van Chineese afkomst), Wendy (haar Amerikaanse dochter) en Olivier (de Franse man van Wendy) zijn in discussie. Vooral moeder Lie voelt niets voor een ‘homestay’. Ook zij hebben het guesthouse 10 km verderop in gedachten. Maar de chantage door de dorpsoudste zit ook hen niet lekker. We besluiten dan ook om gezamelijk te gaan lopen, de dorpsoudste verbrouwereerd achterlatend.

We lachen en zwaaien naar de trucks die voorbij komen. Wie weet zit er wel een ‘lift’ in… Dan komt er een man op zijn brommertje aan. Hij wil ons wel, voor een normaal bedrag, naar het guesthouse brengen. Als we even wachten, haalt hij zijn tuk-tuk. Zo gezegd, zo gedaan en 20 minuten later staan we 10 kilometer verder bij het guesthouse in ‘the middle of nowhere. Gelukkig zijn er nog drie kamers beschikbaar…
’s Avonds eten we heerlijk met Lie, Wendy en Olivier. We hebben dikke pret dat ons avontuur zo goed is afgelopen. Om 22:00 uur vallen we om van de slaap en zoeken ons bedje op. Maar was er niet iets bijzonders vandaag? O ja, ‘the ball will drop’… Nouja, ‘een gelukkig nieuwjaar’ kan/mag vast morgen ook nog wel!! 🙂
Dus, lieve lezers, ook voor jullie (beter laat dan nooit…).
EEN HEEL GELUKKIG 2008! vanuit een prachtig en indrukwekkend Laos. oftewel SABADI PIE MEY!

januari 5, 2008 om 3:10 pm |
Wat een leuk verhaal weer.
Ook van ons nog een heel leuk, gezond en reislustig 2008 toegewenst!
groeten,
Jos, Chantal en Sil
januari 5, 2008 om 3:43 pm |
Wat een spanned avontuur! Jullie doen ook leuke contacten op. Je hebt toch wel een foto van eenoog?
Lekkere soeppies ook wel trouwens…. snap wel dat je toch de spaghetti gekozen hebt.
Heel veel plezier nog en de allerbeste wensen voor 2008!
Groeten
Caro, Dave, Else & Melle
januari 6, 2008 om 9:56 am |
Wat een spannede en mooie dingen hebben jullie weer beleeft.
Wij volgen jullie van dag tot dag.
Dikke knuffel van :s ,pa en moes.
januari 6, 2008 om 3:00 pm |
Hoi Jeroen en Mim,
Wat een belevenissen daar in het verre Thailand en Laos. Ze zijn allemaal erg leuk beschreven. Er schuilt schrijverstalent in jullie! Goede reis verder!
Groetjes,
Jacques
januari 6, 2008 om 6:22 pm |
Hallo Jeroen en Mim
Het verhaal als van een jongensboek. Ik was echt benieuwd naar het einde.
Zo’n mooie verhalen wil ik wel iedere week lezen.
Pa en Ma Martens
januari 7, 2008 om 10:56 am |
Hallo Jeroen en Mir,
Ook de allerbeste wensen voor 2008!
Wat schrijven jullie leuke verhalen op jullie website. We lezen alle verhalen met veel plezier.
Groeten,
Stef, Esther en Paul
januari 7, 2008 om 11:42 am |
Hi Miriam en Jeroen,
Allereerst uiteraard de allerbeste wensen voor 2008! Geweldig wat jullie allemaal zien en beleven. Regelmatig bezoek ik even jullie website om de allernieuwste verhalen te lezen. Soms ben ik best een beetje jaloers op hetgeen jullie ondernemen. Echter de lokale ‘snacks’ doen me nou niet echt het water in de mond lopen.
Groetjes en geniet er nog lekker van!
Stijn Ham (HSP)
januari 7, 2008 om 1:42 pm |
Hallo wereldreizigers,
Nogmaals een heel gelukkig, avontuurlijk en mooi 2008! De start is alweer goed zo te zien! Na alle wereldsteden die we bezocht hebben voor de jaarwisseling is dit ook weer een mooie voor op het lijstje! Wij waren ook in een ‘wereldstad’, jawel maastricht, maar hebben net als jullie 12 uur niet gered thanks to een early start!
Sorry dat ik al lang niets meer heb laten horen, iedere keer als ik achter de computer duik zwijmel ik weg bij de mooie verhalen en tegen de tijd dat ik wil gaan reageren ben ik alweer keihard back in reality en moet Sil gevoerd/verschoond/vermaakt worden!
Ik heb jullie trouwens opgegeven voor de volgende Peking Express, jullie zitten er namelijk helemaal in, super!
Liefs, Chantalla
januari 7, 2008 om 2:09 pm |
Hoi Mim en Jeroen,
Oze beste (reis)wensen voor het nieuwe jaar.
Wij lezen jullie levendige verslag met veel interesse. De foto’s, filmpjes en de tekst brengen alles van zo ver weg heel dicht bij.
Hier bij ons gaat alles zijn gangetje: goed dus.
Groeten uit Woldere,
Ieke en Peter
januari 7, 2008 om 11:25 pm |
Hallo luitjes,
Wat een prachtig levend boek ben ik aan het lezen hier op internet…….
Ik voel jullie genieten! Wij genieten mee!
Warme groeten uit een nat Nederland,
Ed
januari 7, 2008 om 11:33 pm |
Ha Mim en Jeroen,
Tjongejonge wat een avonturen beleven jullie allemaal! Nog ‘even’ en dan reizen jullie door naar het heel wat beschaafdere en veiligere Nieuw-Zeeland 😉 (met ook de prijzen die bij een moderne beschaving horen helaas…) We wensen jullie daar heel veel plezier (heli-hike Fox Glacier en zwemmen met dolfijnen in Kaikoura warm aanbevolen!)! En natuurlijk ook nog in Cambodja en Vietnam en alle landen daarna!
En Mim: hartstikke leuk dat je onze site ook in de gaten hebt gehouden, we hebben je commentaar bij onze ballonvlucht gelezen. Wat was dat een prachtige, sprookjesachtige (zolang de brander uit is) ervaring, ik begrijp nu helemaal waarom je er zo gek van bent!!
Dat 2008 jullie maar veel bijzondere, veilige en onvergetelijke reiservaringen mag brengen!
Liefs, Colette (en natuurlijk ook de hartelijke groeten van mijn man! 😉 )
januari 8, 2008 om 11:14 am |
hoi mim en roen
wat een mooie foto,s zeg en erg avontuurlijk .
Harstikke fijn dat jullie het zo leuk hebben .
Geniet ervan en ook voor jullie een heel mooi en bijzonder 2008
liefs marion henri stefan en jordin
januari 8, 2008 om 3:10 pm |
Ha Miriam,
Ik heb je gevonden!
De kerstkaart die we naar SAP stuurden kwam terug.
Even dachten we dat je een andere baan had.
Maar je bent op werledreis.
Geweldig zeg, al de verhalen en foto’s.
Ik ga het zeker nog uitgebreider bekijken.
Veel lieve groeten uit Beesd en we wensen je een geweldig jaar!
Anne-Marie
januari 21, 2008 om 6:15 pm |
Dan doe ik bij deze ook nog een duit in het nieuwjaarszakje…;-)
Stelletje lapzwansen…..wat denken jullie dat er nu weer van dit jaar moet komen….tjonge, jonge…..ik wil ook weer op reis! 😉
Maar nog effies sparen….volgend jaar maar weer…
Heel veel plezier en geniet ervan. Ik geniet mee!
Groetjes,
Sebastiaan.