Sydney

Na de beestenboel is het weer tijd voor een grote stad. Sydney in dit geval, met 4.5 miljoen inwoners, dus echt gigantisch GROOT. We verblijven vier dagen op een camping in Lane Cove National Park. Een schitterend park midden in Sydney. Van hier uit is het overigens nog wel een dik half uur om in het Central Business District (het centrum) te komen.

Eindeijk zien we dan het Operahouse. Voor ons toch het symbool voor ‘de andere kant van de wereld’. Bekend van foto’s, magazines en TV bewonderen we hem nu zelf. En ja, ook in het echt een schittend gebouw. Vanaf het water valt het gebouw overigens al gauw in het niet bij de skyline van Sydney: wolkenkrabbers en natuurlijk de Harbour Bridge, bijna net zo’n icoon als het Operahouse. Maar vreemd genoeg is niet het Operahouse het hoogtepunt van Sydney.

.

Ook de friet en fricadel speciaal en bitterballen, waar een van onze (zelf reislustige) lezers op attendeerde is niet het hoogtepunt van Sydney. Ook hierop hadden we ons al een poosje verheugd, maar het wordt tijd dat de Nederlandse uitbater weer een keertje in Nederland een patatje gaat prikken. En zeker een fricadel en bitterballen, want de versies die hij voorschotelt ‘zijn te eten’, maar lijken niet op de ‘real thing’.

Komen we nog een keer in Sydney, dan bestellen we (onafhankelijk van elkaar) een ‘frietje Okkiwokkie’ bij hem. Gewoon om ‘m op het verkeerde been te zetten. We zeggen er uiteraard niet bij wat het is. Moet ie helemaal naar Nederland om te achterhalen wat dat populaire frietje ‘Okkiwokkie’ toch is (euh… iemand het weet?). Kan meneer de uitbater meteen even proeven hoe friet speciaal ook alweer smaakt (dus met echte mayonaise en echte curry). En ziet ie ook weer eens ‘live’ (ronde) bitterballen.

Nee, wat wij het leukst aan Sydney vonden, heeft helemaal niets met Sydney te maken. Dat hadden we in iedere bioscoop kunnen ervaren… Hoewel, we hebben de film wel op het grootste doek ter wereld gezien. En wel in 3D. We zijn namelijk naar de nieuwe 3D film van U2 geweest. Een echte aanrader voor muziekliefhebbers. Ruim een uur voor aanvang van de film staan we al in de rij bij de bioscoop. Niet omdat dat moet, maar vanwege een communicatiefoutje tussen ons beiden. Maargoed op deze manier lijkt het wel alsof we naar een echt popconcert gaan.

Naast een mooie concertregistratie, heeft het drie dimensionele echt toegevoegde waarde. Vanaf het allereerste moment zitten we met de rillingen op onze rug. We zitten MIDDEN in het concert! Dan weer lijkt het alsof we op het podium staan en dan weer lijken we te swingen tussen het publiek. Zelfs die iritante lange slungel voor je ontbreekt niet, maar dit keer gewoon geprojecteerd op het witte doek. Met een bioscoopscherm van 8 verdiepingen hoog toch anders dan de gemiddelde bioscoop. Missschien dus toch maar goed dat we dit in Sydney ervaren. Dus allen: Gaat dat zien, gaat dat zien. Dan gaan wij ondertussen weer een paar dagen beestjes kijken.

Tags: frietje Okkiwokkie, frietje speciaal Sydney, Operahouse, U2 3D