De boel op orde brengen

Geld hebben we niet meer, wel heel veel spullen ha, ha.

We zijn al drie hele dagen thuis… ECHT THUIS. Want we wonen inmiddels weer in de ‘van Wassenhovestraat’. Tom (de huurder) heeft netjes op ons huis gepast. Zelfs een grondige poetsbeurt konden we achterwege laten. Hij heeft ons het werk namelijk uit handen genomen. We stapten binnen in een blinkend en schoon paleisje…

Allereerst is de auto rijklaar gemaakt. Lang leve Audi, want ondanks acht maanden stilstand, was het ‘starten en rijden maar’. Oké, nadat de accu was opgeladen maar dat is een detail. Dag één meteen naar de APK-keuring. En dat was, conform verwachting, niet meer dan een formaliteit. Deze twee werklozen rijden nu dus ‘in stijl’ (knalrood en open) het hele land af om vrienden en familie te bezoeken. Al valt het nog niet mee om een ‘meet & greet’ met de broers te organiseren. Zij zijn namelijk net nú op vakantie. En wij blijven deze zomervakantie een keertje thuis 😉

Gisteren en vandaag hebben we onze spullen bij Carolien van zolder gehaald. Wat ontzettend veel dozen stonden daar! Zou Carolien er misschien stiekem wat bij gezet hebben? Ze haalt wel meer ‘grappen’ met ons uit. Zo vonden we bijvoorbeeld alle spullen, die zij en Nicole uit Kuala Lumpur hebben meegesjouwd, ingepakt terug.

Carolien heeft al onze spullen (sandalen, MP3, overtollige broeken, sokken, souvenirs, tafellakentjes etc etc ingepakt in schoenendozen. Leuk zo'n surprisemiddag 🙂

Hadden we in november nog de uitstekende hulp van Jurgen, dit keer sjouwen we zelf. Het is dan ook flink zweten om alle dozen in het geleende busje van Virgin te krijgen. Maar ’t is alsof het busje ervoor gemaakt is: alle spullen passen precies in één keer.

Ook pa en ma Martens worden verlost van alle pakketten die we, gedurende acht maanden reizen, naar hen hebben toegestuurd. En ze zijn verlost van onze lederen fauteuil. Veel plezier heeft pa Martens er trouwens niet van gehad. Hij mocht er namelijk niet in zitten van ma Martens.

Die pet past ons allemaal!

En als we dan eindelijk met een volgeladen bus bijna onze straat inrijden……pffffffffffffffffffff. Een lekke band! (we verzinnen het niet). Het gereedschap om de band te verwisselen hebben we, voor vertrek naar Eindhoven, bij Virgin in Tilburg achtergelaten. Maar als volleerde ex-wereldreizigers doet het ons bar weinig. Een typisch gevalletje “balen, kan gebeuren”. Drie kwartier later staat de bus weer voor de deur. Met een vervangen band. Lang leve de ANWB!

Komende dagen zijn we nog wel even bezig met het uitpakken en, na kritisch beraad, mogelijk opbergen van spullen. Zou het ‘weggooien van prullaria’ ons nu wél een keertje lukken?

De uitslag van de springwedstrijd laat hierdoor nog heel even op zich wachten… (daarbij vroegen enkele vakantiegangers of ze dit weekend, weer terug in Nederland, mogen insturen. Nou, dat mag! Wij hebben namelijk alle tijd en houden de spanning er gewoon nog even in. Tot na het weekend… rapapaaaa, rapapaaaa JUMP, JUMP)

Tags: APK, jeroen martens, miriam martens, verhuizen