Joepie, we hebben bezoek! Carolien heeft een hele week vrij genomen om ons op te zoeken :-)). Nicole, de blonde KLM stewardes (en partner van Carolien) is er ook. Of moeten we zeggen ook weer? Want we hadden al een keer een ‘date’ met Nicole. Toen vloog ze op Bangkok. Nu heeft ze, speciaal voor de gelegenheid, Kuala Lumpur aangevraagd. En omdat alles precies in elkaar valt zoals we willen… kunnen we met onze vriendinnen een kleine week dubbeldaten!
Vanmorgen vertrokken we vanaf een paradijselijk tropisch eilandje in Aceh. Met minibus, ferry, taxi, vliegtuig en touringcar reizen we naar Kuala Lumpur. Nicole en Carolien zijn er al en via de sms spreken we af bij ‘de Starbucks’ op Starhill.
Helaas was er afgelopen nacht, op ons paradijselijk tropisch eilandje, geen stroom. Dat betekent geen fan, geen airco en een snikheet bedje. Ook ontbrak het ons (helaas helaas) aan stromend water. En het was er zo basic dat we inmiddels ook weten hoe je je billen schoon veegt zonder toiletpapier (satesaus bij?). Tot slot stond, vanmorgen in alle vroegte, de taxichauffeur op de deur te rammelen (06:10 uur). Hij had op de parkeerplaats geslapen zodat hij zeker op tijd was voor zijn klandizie. Een beetje ‘onthand’ probeerde we dus zo snel mogelijk onze spullen bij elkaar te zoeken. Lekker met de mandi, in het donker, douchen schoot er dus bij-in…
Tel bij ‘een beetje zweterig’ en ‘niet helemaal fris’ ook een afthans busje, volle ferry en errug warme auto op en je hebt twee wereldreizigers die de geur verspreiden van een riekende ui en overrijpe durian.
Dikkie Dik loopt op het vliegveld. Het ruikt er niet erg fris. Voor hem lopen Ui en Durian. ‘Hallo Dikkie Dik’ roepen ze. ‘Hallo’ zegt Dikkie Dik terwijl hij zijn neus dicht houdt. ‘Wil je straks naast ons zitten in het vliegtuig?’ vraagt Ui. Dat wil Dikkie Dik niet. Hij gaat, net als alle andere mensen in het vliegtuig, zo ver mogelijk van Ui en Durian vandaan zitten. Een beetje verdrietig kijken Ui en Durian om zich heen. ‘Waarom vindt niemand ons aardig?’
We wisten elkaar niet meteen te vinden in Kuala Lumpur. Op Starhill zitten namelijk zo’n vijf verschillende Starbucks vestigingen… Maar even met je armen wapperen verandert een boel. De mensen menigte wijkt uit elkaar en daar staan onze vriendinnen!
Carolien blijkt een hele rugzak vol ‘goodies’ bij zich te hebben. Maar liefst vijf verschillende kranten, de allernieuwste Autoweek, een autoweekpakket met Revu en Sportweek, een Viva en een smulverpakking ‘Snelle Jelles’.
Dan komen er ineens ook twee echte cadeau’s uit haar tas. ALARM!!! De pakjes hebben toch niet de vorm van een kabouter? In Bangkok ontvingen we namelijk, toen we incheckten bij ons allereerste guesthouse, de k-kabouter van de receptioniste. Hadden de dames even leuk voor ons geregeld. De kaboutertrofee is met Jos teruggegaan naar Nederland zodat we Carolien weer een keer kunnen verrassen (zij ontving hem de laatste keer van de notaris toen ze het koopcontract van haar huis tekende). Jos zou toch niet? Maar nee, deze pakjes zijn plat en zacht.
Nieuwsgierig scheuren we het papier open en vinden beiden een t-shirt. En ja hoor! Op het shirt prijkt de hele kabouter verzameling. Gelukkig gemaakt van een oude foto. Onze Jos is niet gezwicht en de k-kabouter staat nu waarschijnlijk nog gewoon bij hem in de tuin.
Natuurlijk gaan de shirts meteen aan. En met wat extra sterke deo uit de nood-kit van Carolien worden Durian en Ui omgetoverd in twee Appelfrisse vrienden. Snel gaan we met z’n vieren op zoek naar een lekkere (knoflook)maaltijd.
jeroenmiriammartens.wordpress.com 