Iedere dag speelt zich een bijzonder tafereel af: het bestellen van eten door ons in het restaurant of guesthouse. Nou kunnen we hier een heel verhaal over schrijven, maar het leek ons leuker om dit in de vorm van een rollenspel te gieten, voor optimaal sfeereffect.
Benodigdheden:
1 korte broek, 1 paar bergschoenen, 1 paar teenslippers, 1 paar sandalen, 1 muggenstift, 1 ijzeren klaptafel (collectie Leen Bakker 1979-1981) of indien niet voorhanden, 1 zelf getimmerde tafel van sloophout, met door middel van plakplastic afgeplakt tafelblad (motief vloertegel of rose bloemetjes), 4 dof uitgeslagen tuinstoeltjes (model Leen Bakker 1986-heden), 1 bloknote.
De na te spelen situatie:
Jeroen (korte broek, bergschoenen) en Miriam (sandalen, muggenstift) zitten aan tafel en bestellen eten. De ober (m/v, teenslippers, bloknote) komt de bestelling opnemen.
Rollenspel:
J + M: “Hello”
Ober: “Hello” gevolgd door nerveus giechelen (in geval van vrouw) en een hele brede welgemeende glimlach (m/v).
J: “For me the pizza margaritha with extra onions”
Ober: “Huh?”
J: Loopt naar schoolbord en wijst de pizza margarita aan en van de andere pizza alleen het ingredient ui.
…De ober heeft inmiddels de manager erbij gehaald.
Manager (of gewoon de ober indien rollenspel met 3 personen wordt gespeeld: “Oh, you mean pizza margarita with extra onion?”
J: “Yes”
Ober: “I phone” (ober belt naar bevriend guesthouse of de bestelling mogelijk is)
Manager: “Yes, no problem, wan?”
J: “Yes, one”
Ober en manager nemen bestelling op en lopen weg.
J+M: “hello” en gebaren dat de ober terug moet komen; (Ober begrijpt nu dat de bestelling nog niet voltooid was)
Ober: “Oh I am velly solly”
M (lachend): “No problem, for me the fried rice and a Coca Cola Light”
Ober: “Coca Cola Light???”
M: “Yes, Coca Cola Light, Diet Coke”
Ober: “Huh?”
Miriam loopt naar de vitrinekoelkast en pakt een blikje Coca Cola Light
Ober: “Aah”
J: “And for me a regular Coke”
Ober: “Wan?”
J: “Yes, one”
Ober gaat weg en geeft bestelling af in de keuken. Blikje Cola wordt direct gebracht.
J: “Do you have a glass for me?”
Ober: “Huh?”
J: “A drinking glass” (ondertussen met een ruimte van 8 cm tussen duim en wijsvinger ongeveer 15 cm vanaf het tafelblad van boven naar beneden op en neer gaand)
Ober pakt het blikje cola en loopt weer terug naar de ijskast om een biertje te pakken.
J: “No, Coke is OK, but with a glass”
Ober: “Huh”, “Aah” en komt terug met een Coke Light en een glas
J: “No, no diet Coke, regular Coke”
Ober staat nu in opperste verwarring bij de ijskast, waarop Jeroen een blikje Cola pakt, ondertussen hard lachend. Ober verdwijnt lachend naar de keuken om daar uit te leggen wat er zojuist is voorgevallen.
Na 10 minuten verschijnt het eten. 1 pizza margaritha zonder uien. Na nog eens 10 minuten een bord friet.
M: “Sorry, I ordered fried rice, not french fries”
Ober: “Ooh, flied lice” “Wan?”
M: “Yes, one”
Ober verdwijnt naar de keuken met het bord friet en komt na 30 seconden terug met het bord friet.
Ober: “Solly, but flied lice no have, is finished”
M: “OK, in that case I’ll have the fries”
Zo kunnen we nog even doorgaan. Feit is dat we iedere dag hetzelfde kunnen bestellen en toch iedere dag wat anders eten (uiteraard nooit tegelijkertijd, want het eten verschijnt hier nooit tegelijkertijd). En we vinden het niet eens erg, want het gebeurt hier met een grote glimlach.
Als we het restaurantje verlaten zien we trouwens dat onze buren smikkelen van hun (zojuist opgediende) fried rice…
We zijn benieuwd wat we vanavond te eten krijgen.
jeroenmiriammartens.wordpress.com 