Peru heeft kent vele geheimen. Zo zijn er in Nasca de ´Nasca-lines´. Enorme tekeningen van onder andere beesten (b.v. een aap, hond, spin, salamander, vogel etc) in de woestijn. Deze tekeningen zijn alleen te zien van bovenaf. Als je eroverheen vliegt dus.
Ook wij waren in Nasca. Helaas wel tijdens het toeristisch hoogseizoen. Dit betekent dat alle vliegtuigjes volgeboekt zijn en dat groepen (reisgezelschappen die vooraf geboekt hebben) voorrang hebben bij de vluchten. Toch beproeven we ons geluk. We hebben tenslotte al zoveel geluk gehad tijdens de reis, dat vliegen zal ook wel lukken, en blijven twee dagen in Nasca.
Helaas. We zouden wel vliegen… Met zijn tweeën, toen apart van elkaar, toen niet, toen toch weer wel, toch weer niet en toen we de moed opgaven, kwam er een auto voorrijden. Die zou ons naar het vliegveld brengen (joepie). Om even later toch maar niet te vertrekken met duo Martens…
Die lijnen… die waren niet voor ons bestemd! Maar waar waren de lijnen dan wel voor bestemd? Niemand die het met zekerheid weet! Men denkt dat Inca´s ze hebben aangebracht. De plaatsen waar de beesten te zien zijn, waren misschien plaatsen waar water te vinden was. De lange lijnen geven wellicht de richtingen aan van zon en maan. Zo ontstond een astrologische kalender waardoor nauwkeurig te bepalen was wanneer gezaaid en geoogst moest worden. Dat is de verklaring die archeologen geven.
Ook zijn er mensen die geloven dat buitenaardse wezens de lijnen hebben achtergelaten. Ha, ha… Lelijke apen van Mars zeker 😉
Omdat we niet kunnen vliegen bekijken we een figuur vanuit een uitkijktoren. Tju, ze zijn kleiner dan we verwachtte. Als je over Jeroen zijn rechterschouder (voor de kijker) kijkt zie je een klein stukje ´boom´.
Ook doen we een 4×4-tripje naar de duinen om te sandboarden (zie vorige posting). Onderweg komen we langs veel skeletten. Overal liggen botten, haren en stukjes vergane kledij. Het blijkt te gaan over een pre-Inca begraafplaats. Men geloofde vroeger dat doden naar een volgend leven gingen. Ze werden dan ook gebalsemed begraven in prachtige kledij. Vaak zittend, samen met de familie, in een tombe vol offergaven. Rovers stalen alle waardevolle ´schatten´. Vandaar dat de graven niet meer bestaan in oorspronkelijke vorm. Wel zie je overal skeletten in de buurt van oude begraafplaatsen. Een beetje luguber inderdaad!
Vanuit Nasca reizen we, met een nachtbus naar Arequipa. Het reizen in Peru is van een andere orde dan het reizen in Azië!! We zitten comfortabel in vliegtuigstoelen en de hostess brengt´s ochtends een ontbijtje. Prima! Wel krijg je een vaag onderbuik gevoel bij het instappen van de bus. De passagiers worden namelijk allemaal gefilmd. Een veiligheidsvoorschrift? Zo weet men wie er allemaal is ingestapt (hopelijk kunnen jullie onze Woody Woodpacker imitatie waarderen in het geval we niet terugkomen 😉 )
Arequipa is een mooie stad. Prachtige koloniale gebouwen zijn hier her en der te vinden. Het centrale plein is erg levendig en wordt afgebakend door een grootse kathedraal en prachtige wandelgangen. We bezoeken een klooster waar de nonnen het wel erg goed hadden. Zij kwamen uit welgestelde Spaanse families en konden tot vier eigen bedienden meebrengen! In het klooster leefden zij in enorme luxe (voor die tijd).
We besluiten om, vanuit Arequipa, een trip naar de Colca Vallei te boeken. De Colca vallei is een prachtige vallei in het Andes gebergte met aan beide zijden van de rivier enorm veel (pre) Inca terrassen.
Twee dagen zijn we onderdeel van een ´reisgezelschap-in-busje-met-gids´. We doen onze ogen en oren goed te kost. Onze gids Omar vertelt gepassioneerd over ´zijn land´, de zeden en gewoonten. Hij is een bron aan informatie. Echt het type ´wandelende encyclopedie´. Maar wel één met enorme vertel-kwaliteiten. Jee, wat weet die jongen veel! En wat kan hij er interressant en mooi over vertellen.
Ook genieten we enorm (wat klinkt dat bejaard zeg) van de prachtige vergezichten. Overal zijn terrassen, vulkanen, bergen. Het landschap is ruig. De lucht knalblauw en hoe hoger we komen (we verblijven inmiddels al op 3800 meter hoogte)… hoe moeilijker het wordt om adem te halen. We moeten rustig lopen en diep ademhalen aldus Omar. Ook helpt het om Coca blaadjes te kauwen (of thee van de blaadjes te drinken). En aangezien we aardig licht in het hoofd zijn geworden, zijn we overtuigd. We doen rustig aan!
Verder zien we werkelijk overal prachtig geklede dames. Hier loopt het grootste deel van de (vrouwelijke) bevolking nog in authentieke kledij. De dames zijn echt schitterend om te zien! Op toeristische -stops- verkopen ze souvenirs en betaal je een klein bedrag (20 eurocent) voor een foto.
Maar gewoon op straat loopt ook iedereen er zo prachtig verkleed bij… En als je dan een foto maakt, vraagt niemand om geld.
Maar de meeste bezoekers komen naar de Colca vallei om de koning van de Andes te zien: de condor. In de ochtend cirkelt de condor boven de Colca Canyon, gebruik makend van de thermiek. De Colca Canyon is het diepste ravijn ter wereld, met een gemiddelde diepte van 3400 meter over een lengte van 100 kilometer.
Vanaf grote hoogte verkend de condor de canyon, op zoek naar dode dieren.
De condor jaagt namelijk alleen in uiterste nood (door koeien en lamas de stuipen op het lijf te jagen door heftig met de vleugels te wapperen en hen het ravijn in te loodsen).
Na twee dagen vroeg uit de veren en zonder ergens over na te hoeven denken, gaan we weer terug in Arequipa. Verrassend te merken hoe snel we zijn gewend aan de hoogte. De duizeligheid is verdwenen en we hebben zelfs nog energie over voor een klein sprongetje.
jeroenmiriammartens.wordpress.com 
