Haai, daar zijn we weer

 

 

Afgelopen vier dagen brachten we, samen met Carolien en Nicole, door op de Perhentian Islands. We waren hier al eerder tijdens onze huwelijksreis (vier jaar geleden). De eilanden, witte stranden, blauwe zee en het snorkellandschap lieten toen een onwisbare indruk op ons achter. We wisten dan ook zeker: hier komen we nog een keer terug! En ondanks de aantasting van het koraal door El Niño in de tussentijd (de sterke opwarming van het zeewater zorgde ervoor dat veel koraal verbleekte 😦 ) zijn de eilanden nog altijd een van de beste snorkel- en duiklocaties ter wereld. De zee zit vol felgekleurde visjes, schilpadden en… HAAIEN!!! ‘Haaaai hier zijn we weer’ 🙂

Vier dagen lang doen we niet veel meer dan snorkelen, eten, Rummikub spelen, boekjes lezen en relaxen. En natuurlijk proberen we alle heerlijke sapjes van de menukaart uit 🙂 Ook wij vinden het erg jammer dat het Nederlands elftal verliest van Rusland. We zitten met zijn vieren, volledig in oranje, te turen naar een piepklein tv-tje in het restaurant. We mogen geen geluid maken. Het is namelijk 02:45 uur, lokale tijd, en de ober en zijn kinderen slapen midden in datzelfde restaurant. Het blijkt best lastig om te kijken zonder een enkele kik te slaken. Zeker na de gelijkmaker door van Nistelrooij! Maar gelukkig, voor de slapende familie in het restaurant, blijft de overwinnings-polonaise uit… Balen!

Jeroen wil tijdens ons verblijf op de Pherintian een ‘introductieduik’ maken. Zijn geplande ‘zeedoop’ wordt echter op het laatste moment afgelast. En later duiken kan niet, want we vliegen de volgende dag weer terug (er moet 24 uur tussen het duiken en vliegen zitten in verband met luchtbelletjes in je bloed). Gelukkig vindt hij net op tijd een alternatief adres. En na de uiterst minime instructie kan hij met een instructeur het water in. Bubbel de bubbel… Conclusie? Erg leuk, maar snorkelen is zeker zo leuk. Want ook dan zijn de haaien, schildpadden, clownsvisjes en een heel scala aan andere vissen goed te zien. Klik hier voor een foto-impessie van onze snorkeltrip.

De eerste keer dat we een haai ‘spotten’ schrikken we trouwens enorm. WOW… onze hartslag schiet stijl omhoog. Wat is dat beest groot! Wat is dat beest snel! Wat is dat beest ENG!!! We snorkelen in ondiep water en komen hem steeds weer tegen. Er zitten zelfs meerdere haaien want we zien er ineens nóg twee… Gedverderrie. Snorkelen we ineens met de tune van ‘Jaws’! Gelukkig blijken de haaien ‘haaaaai daar ben ik alweer’ geen enkele interesse in ons te tonen. Waarschijnlijk hebben ze zich net tegoed gedaan aan een andere toeristenkluif 😉 Bij een volgende ontmoeting ‘haaaaaaaai’ snorkelen we dan ook hard achter een exemplaar aan. We willen een foto! De foto die je op Picasa ziet is van de jongste telg uit de familie. Want natuurlijk waren de exemplaren die wij hier ‘live’ tegenkwamen nog veel groter! En sneller en enger…

Na het heerlijke verblijf op de Perhentian Islands komt aan alle luxe (gelukkig) nog geen einde… Nicole heeft namelijk ‘wat’ voor ons geregeld. We verblijven twee nachten in een uiterst luxueus 5-sterren hotel. Normaal natuurlijk onmogelijk met ons budget!

Zo luxe hebben we zelden in ons leven geslapen. We liggen op heerlijke zachte bedden met enorme kussens waarin je diep wegzinkt. Ontspannen zappen we een beetje langs de filmkanalen en zetten een kopje ‘in room thee’. Jeroen voelt zich als een directeur achter het bureau waar hij de blog voorbereid. ‘Miriam, koffie graag!’

Ook het ontbijtbuffet is een waar feest. Fruit, yoghurt, noten, vers gebakken brood (met kaas!), jams en ongelooflijk heerlijk banket. Wie verzint het nou om taart te serveren bij ontbijt? Er is een hele afdeling ‘zoet’ met cake, taartjes en (huisgemaakte) meuslibars. Maar ook nasi, roti, curry, mie… we staan voor een buffet waar je (kwijlend) je ogen uitkijkt 🙂

Drie koks sloven zich uit om het de gasten naar de zin te maken. Zo wordt bijvoorbeeld Jeroen zijn omelette met de door hem aangewezen ingrediënten, gebakken waar we bij staan. Een omelette a la carte!

Het zwembad van het hotel heeft formaatje binnenzee en de vijver met Koikarpers zou zo in Australian Zoo thuis kunnen horen.

Wat een luxe, wat een feest. En uiteindelijk blijkt het dan toch te bestaan in Azië: een goed afgewerkte en functionerende badkamer met voldoende beenruimte. Hier vinden we geen mandi maar een megagroot bad met heerlijke cremepjes, shampootjes, zeepjes en doucheschuim. Enorme handdoeken liggen op ons te wachten. De douche is heet, de airco koud en het leven heerlijk 🙂

Als Nicole, samen met alle andere blonde KLM stewardessen, naar Nederland vertrekt blijven we dan ook een beetje ‘onthand’ achter. Het diner, in het clubhuis van de golfclub die bij het hotel hoort, smaakt toch anders… En het lijkt net of alle sfeer, zonder haar, verdwenen is 😉

ok mooi: