Vorige week zijn we vanuit Thakek naar Pakse vertrokken. Van daaruit bekeken we een aantal watervallen (wederom erg mooi). Ook zijn we naar het belangrijkste Laotiaanse Khmer tempelcomplex geweest. De reis ernaar toe was uiteraard weer een heel gebeuren, met de gebruikelijke zakken rijst, kippen, vis en manden als medepassagiers.
Bij de tempel komen was niet zo’n probleem. Er vandaan komen wel, want er ging maar één overdekte vrachtwagen per dag terug naar Pakse en die vertrok toen wij langslapers eindelijk bij de tempel arriveerden. Maar in Laos is alles te regelen en alles onderhandelbaar. Dus binnen no-time hadden we vervoer terug. Nog even later hadden we zelfs vervoer terug tegen een zeer acceptabele prijs. Nou konden we met een gerust hart het tempelcomplex bekijken, zonder dat we ons zorgen hoefden te maken over de terugreis.
Maar verwend als we inmiddels zijn, het Unesco monument kon ons niet echt bekoren. Het viel een beetje tegen, die oude hoop stenen. Net zoals het eten in Pakse trouwens… Het wilde ons maar niet lukken om een lekkere maaltijd te bemachtigen. Zelfs ons laatste ontbijt (stokbrood met jam), wist men nog te verprutsen. ‘Als je jam besteld, dan krijg je ook jam’, moet men hebben gedacht, dus de halve pot jam belandde op ons brood, dat inmiddels niet meer te herkennen was als brood. Tijd om te verkassen naar de volgende bestemming: 4000-eilanden…
Op Don Khone hebben een paar geweldige dagen achter de rug. Dit is een van de grotere eilanden in de Mekong archipel ‘fourthousend islands’. Op de eilanden is geen auto-verkeer. Er zijn geen echte wegen. Er loopt alleen een smal pad van het ene dorpje naar het volgende.Tussen Don Khone en Don Det, een naastgelegen eiland, loopt een breed keienpad. Het is het overblijfsel van de enige spoorweg die ooit in Laos heeft gelegen. Met dank aan de Franse kolonisatie.
De eilanden zijn nog niet op het electriciteitsnet aangesloten. Dit betekent dat alle stroom wordt opgewekt met aggregaten. Onze ‘luxe’hut had stroom van 18:00 uur tot 22:00 uur. Helaas nog geen warm water 😦 (wat een verwende zielen zijn we toch). Wel een prachtig balkonnetje wat over de Mekong uitkeek. Hangmatje erbij… mmmmmm. Helaas brak het touw van de hangmat terwijl ik (Jeroen) lag te dutten, weten we ook weer dat je achterste eerder de grond raakt dan je hoofd haha.
Die Mekong is echt een levensader voor de lokale bevolking. Mensen badderen erin, poetsen hun tanden met het water (brrr), vissen, wassen hun groenten, kinderen spelen en zwemmen…
Wij bekijken de verschillende taferelen vanaf ons balkonnetje. En ontdekken dan ineens onze was die we zojuist bij de baas van het guesthouse hebben afgegeven. ‘Hé is dat niet onze was die daar de rivier ingaat?’ Mmmm echt fris zal hij er niet van worden. Nieuwereceptuur: Mekong-fris… Nouja, een beetje beige wordt ie ervan 😉
Maar heb geen medelij (hadden jullie toch al niet). Met al die ‘ongemakken’ leren we leven hoor. Voor het diner een ‘snelle douche’. De temperatuur is dan nog een beetje behaaglijk. En na het eten vlug terug naar de hut, tandenpoetsen en (nog net) voor het aardedonker naar bed 😉 Of nog even sterren kijken op ons balkonnetje. Want we zien er echt honderden meer dan in Nederland… Je vraagt je echt af ‘waar komen al die sterren toch ineens vandaan?’.
En de schone (?) alleen maar beige T-shirts (Mekong-fris) die we terugkregen?… tja, staat leuk bij onze camouflage broeken!
Echt heel relaxed en ‘laid back’ is het. Lekker weertje, lieve mensen, heerlijk eten… Een boekje lezen in de hangmat is natuurlijk vast onderdeel van de dag. Maar we hebben ook flink wat te bekijken!
We ontdekken de eilandjes per fiets en hebben ontzettend veel lol. Alle toeristen fietsen hier op veel te kleine fietsjes de eilanden rond. Dat ziet er heel grappig uit. We zijn het inmiddels de gewoonste zaak van de wereld gaan vinden dat we fietsen, wandelen en dineren tussen buffels, eenden, kippen, varkens en zwerfhonden en -katten.
We bezoeken de watervallen van Li Phi op ‘ons eiland’. Behoorlijk indrukwekkend!! Jeetje, zulke watervallen hadden we hier niet verwacht. De watervallen van Co hoeven we niet meer te zien. Zielig pielstroompje is dat. Van alle kanten buldert de Mekong omlaag. Steeds is er weer een nieuw vergezicht met watervallen. Verderop zien we een slang in het struikgewas (brrrr maak dat je wegkomt).
Ook gaan we een morgen op ‘zoetwater dolfijnen zoektocht’. Een gids brengt ons met een klein bootje naar een mini eilandje (rots). Dan zien we in de verte de vin van een dolfijn. En nog één, en nog één! Ook onze gids is enthousiast. Hij blijft dolfijnen aanwijzen. Meer dan een uur zitten we op de rots te genieten van het schouwspel. En het lijkt wel of ze steeds dichterbij komen… Volgens ons kwam er zelfs één een ‘swim-by’ doen 😉 Dit is even iets anders dan het dolfinarium. Uiteindelijk wordt het zo warm, dat we graag teruggaan. Lekker naar de schaduw en de koude drankjes.
Een andere dag bezoeken we de Niagarafalls van Zuid-Oost Azie, de watervallen van Pha Peng. Nog veel meer water dan bij Li Phi kolkt en stuwt naar beneden. Ontzettend indrukwekkend!! Na een beetje klimmen en klauteren zit je er midden in lijkt het wel. En dat alles op maximaal twintig minuten van ons huisje.
Het eilandje Don Khon is door een brug (inderdaad, de in onbruik geraakte spoorbrug, wederom de enige in Laos) verbonden met het, nog kleinere, eiland Don Det. Daar heeft zich een Australische bakker gevestigd. Dit was ons al verklapt bij het kampvuur in Thakek door de reizigers die net van de eilanden kwamen. Natuurlijk zijn we op zoek gegaan naar de bakker! En na wat zoeken, hebben we hem gevonden hoor. Vooral door het gebruik van onze neus 🙂
Met een spuitbus staat er ‘Bakkery’op de houten buitenwand van de bakkershut. Het ruikt heerlijk maar ziet er nou niet echt flitsend uit. Maar als we binnenkomen valt onze mond open (van de kwijl?). Ongelooflijk! In het ‘hutje’ liggen ineens de lekkerste donuts, taartjes, zoete broodjes, hartige broodjes, baquettes en muffins naar ons te lachen. De Australier heeft echt passie voor zijn werk. Hij ‘pampert’ al zijn creaties afzonderlijk. Beetje glazuur hier, beetje room daar, dat taartje nog even rechtleggen. Iedere bezoeker krijgt persoonlijke uitleg over ‘the choiches of the day’. En wat een klandizie! Na één bezoek kom je zéker terug. Ook wij doen ons tegoed aan alle lekkernijen. Na Takse onze eerste heerlijke maaltijd in een paar dagen. Er zullen er overigens nog vele volgen tijdens ons verblijf op de eilanden.
Na vier dagen op Don Khone houden we het voor gezien. De koude douche, geen stroom en ratten die ’s nachts aan onze hut knagen. Het is te veel voor ons… We moeten hier weg. Of zou het gewoon komen omdat Cambodja lonkt? Op naar Siem Reap naar de tempels van Angkor Wat!
jeroenmiriammartens.wordpress.com 